Wat is mantelzorg?
Het woord is niet krachtig genoeg om in woorden uit te drukken wat het inhoudt. Mantelzorg houdt in dat je eigen leven stopt, dat je niet aan jezelf kan denken. Je heb niks meer voor het zeggen. Mantelzorg is de zwaarste onbetaalde baan die er is en houdt nooit op.
Wat moet je doen om mantelzorger te worden? Er is geen opleiding voor, je hoeft er geen jaren voor te studeren en geen examen af te leggen.
Je kiest er zelf ook niet voor. Vaak kiest je omgeving voor je, omdat je er door jouw karaktereigenschappen het meeste geschiktst voor bent. Of de zorgbehoevende kiest jou.
Wie ondersteunt de mantelzorgers?
Vaak krijgen zij de minste ondersteuning, omdat ze meestal als de sterkste steunpilaren worden gezien. Want daarom zijn ze immers mantelzorgers. Vaak zijn het ook mensen met zware bagage, die zelf veel hebben meegemaakt in hun leven. Ook zijn het vaak de loyaalste mensen op de wereld, die het liefst willen dat iedereen in hun omgeving blij, gelukkig en gezond is. Dan pas zijn ze gerust en kunnen ze een beetje verder met leven.
Wat gebeurt er als mantelzorgers door ziekte hun taken niet meer kunnen verrichten?
Meestal zien mensen buiten je omgeving jou langzamerhand steeds meer wegzakken. Je gaat er steeds onverzorgder uitzien. Je bent steeds moe en hebt geen eigen mening meer, ook geen sociaal leven meer. Je krijgt chronische ziektes en als laatste word je depressief. Als je ernaast ook nog kinderen en een man hebt, dan zal je probleem steeds groter worden.
Je man en kinderen zullen en kunnen jou niet begrijpen. Ze willen hun leuke mama of papa of moeder of vader terug.
Waarom zijn vrouwen vaak mantelzorgers?
In diverse culturen kan een vrouw voor een man en voor een vrouw zorgen. In diverse culturen geldt dat mannelijke mantelzorgers alleen voor een man kunnen zorgen. En vaak willen mannen niet de zorgtaak op zich nemen. Als er een vrouw in de buurt is, wordt meestal als eerste voor een vrouwelijke mantelzorger gekozen.
Mag je weigeren om mantelzorger te worden? Je kan weigeren, maar weet wel dat je daarna door je familie buitengesloten wordt en je een eenzaam leven zal leiden.
Als je dit alles zo leest, dan denk ik: waarom maar één keer in het jaar aandacht voor mantelzorgers? We moeten hen meer ondersteunen, want zonder hen kan niemand de zorg aan. Mantelzorgers zijn de spil van het gezin, zij dragen alle zorgen en alle lasten. Vanuit mijn werk hoor ik vaak dat mantelzorgers liever zelf een keer in de watten gelegd willen worden. Een verzorgd weekendje weg of extra praktische ondersteuning voor hun eigen gezin. Liever dan een aanbieding om met lotgenoten in contact te komen. Of een telefoonlijn waar je naar toe kan bellen als het je hoog zit.
Laten we niet meer aannemen dat het vanzelfsprekend is om mantelzorger te zijn naast je baan en je eigen gezin. Mantelzorgers verdienen meer handen, meer steun en meer begrip.